شادی صدر در گفتگو با بی‌بی‌سی گفته در ایران نوروز به صورتی خشونت‌بار و به قیمت فراموشی سنت‌های عربی، به عرب‌های ایران تحمیل شده است! صحبت‌های خانم صدر که با حمله سازمان یافته‌ی گروه‌های تمامیت‌خواه به ایشان، همراه گردید به ما یادآوری می‌نماید که زندگی در کشوری با تنوع قومی، فرهنگی، دینی و مذهبی، نیازمند بازنگری انتقادی در چگونگی برخورد با سنت‌ها و فرهنگ‌ها است. واکنش‌ها به خانم صدر، نشان از ریشه‌های عمیق ناسیونالیسم قومی و نژادی در ایران دارد. ناسیونالیسمی که بر مبنای آن کسی حق ندارد بگوید نوروز را جشن می‌گیرد یا نمی‌گیرد.
عقیل دغاقله (فعال سیاسی عرب) در خصوص بیانات خانم صدر در برنامه پرگار بی‌بی‌سی، مبنی بر تحمیل نوروز به عرب‌ها در رشته توییتی با عنوان "خطرات ناسیونالیسم قومی را جدی بگیریم" چنین نوشته است: تا جایی که یادم می‌آید از زمان کودکی، نه تنها در خانه ما که در میان بسیاری از نزدیکان نوروز را جشن نگرفته‌ایم. اگر اهل اهواز باشید به سرعت متوجه می‌شوید که در آن خطه و در افواه عامه دو عید وجود دارد: «عید عرب‌ها» که به عید فطر اطلاق می‌شود و «عید عجم‌ها» که به نوروز گفته می‌شود. این تقسیم‌بندی البته که دقیق نیست، اما فهم عامه مردم اینگونه بود و در زبان روزمره به همین شکل به کار می‌بردند.
دغاقله در ادامه می‌گوید: جشن نگرفتن نوروز تنها به این دلیل بود که به شکل تاریخی در بین مردم وجود نداشت اما متاسفانه ناسیونالیسم قومی می‌خواهد همه یک رنگ و یکسان باشند و حاضر نیست بپذیرد کسی زیر این سقف باشد و به شکل دیگری زندگی کند. در میان مردم عرب آنهایی که نوروز را جشن می‌گرفتند کسانی بودند که به عنوان «مستعجم» شناخته می‌شدند. آنها معمولا در خانه فارسی صحبت می‌کردند و «فارسی صحبت کردن در خانه» و «جشن نوروز» را به عنوان مظهر طبقه متوسط به عنوان نوعی «برتری» محسوب می‌کردند.