هرودوت نویسنده و جغرافی‌دان یونانی بود که به عنوان اولین مورخ شناخته می‌شود. در حدود سال ۴۲۵ قبل از میلاد، هرودوت اثر بزرگ خود را منتشر کرد، گزارشی طولانی از جنگ‌های یونان و ایران که او آن را «تاریخ» نامید. قبل از هرودوت، هیچ نویسنده‌ای چنین مطالعه منظم و کاملی در مورد گذشته انجام نداده بود و سعی نکرده بود علت و معلول وقایع آن را توضیح دهد. پس از هرودوت، تحلیل تاریخی به بخشی ضروری از زندگی فکری و سیاسی تبدیل شد.از وی به عنوان پدر علم تاریخ یاد می‌شود.
هرودوت برای نوشتن کتابش از شیوهٔ تاریخ‌نویسی روایی استفاده کرده است. به این معنا که از بین روایتهای مختلف، تنها روایتی را ذکر کرده که می‌پنداشته از دیگر روایت‌ها صحیح‌تر است؛ منبع و سرچشمهٔ این روایت‌ها نیز غالباً، شنیده‌های شفاهی او بوده‌اند.
روایت هرودوت در خصوص مرگ کوروش چنین است: کوروش با حیله به یکی از اردوگاه‌های ماساگت حمله‌ور شد و تمامی ساکنان آنجا را کشت، ولی پس از این جریان، قسمت اعظم نیروهای ماساگت تحت فرماندهی ملکه تومی‌ریس، شکست سنگینی بر ایرانیان وارد آوردند و کوروش کشته شد، سر بریدهٔ کوروش در تشتی که پر از خون انسان بود انداخته شد تا وی عطش خون‌آشامی خود را تسکین دهد. هرودوت می‌نویسد این نبرد، خونین‌ترین جنگی بود که توسط «بربرها» صورت گرفته بود. (داندامایف، تاریخ سیاسی هخامنشیان، ص۹۰)
نقاشان بسیاری بر مبنای این روایت اقدام به ترسیم صحنه قرار گرفتن سر بریده کوروش در ظرف خون نموده‌اند. اثاربعضی از هنرمندان در این زمینه تقدیم می‌گردد.