مجلس شورای ملی در روز ششم مهر سال ۱۳۰۹ اعتباری به ميزان دويست هزار تومان از محل ذخيره نقره مملكت، برای نقل و انتقال لرها در اختيار دولت قرار داد تا عده‌ای از آنها را به قم و خوار ورامين و حدود خراسان كوچانيده و سكونت دهد.
شکستِ قیام لرها و خصوصا طایفه بیرانوند در اوایل حکومت پهلوی، با استقرار حاکم نظامی در میان هر طایفه همراه گردید و همزمان سیاست اسکان و کوچ‌اجباری لرها شدت بیشتری یافت. کلیم الله توحدی در کتاب حرکت تاریخی کرد به خراسان جلد دوم صفحه ۲۲۶ چنین میگوید: رضا خان نیز طایفه بیرانوند لرستان را به خراسان تبعید کرد که اینها نیز اکثرا در کویرهای خراسان مُردند و برخی به وطن خویش بازگشتند. ایل سکوند در اوایل حکومت پهلوی به دلیل سرپیجی از قانون اسکان عشایر به مناطقی مانند خراسان تبعید شدند که بعدها به لرستان بازگشتند و جماعتی از آنان در خراسان ماندگار شدند که اکنون ساکن شهرستان کاشمر هستند و به زبان فارسی تکلم می کنند.
حاجی رضا خدابخشی در جلد اول تاریخ سیاسی لرستان می‌نویسد: طایفه «میر» نیز در چند نوبت با قوای رضاخان نیز جنگیدند و در اتحادیه ایلی کوهدشت و محاصره قوا به فرماندهی شاه‌بختی حضور فعال داشتند. امیراحمدی طبق معمول قرآن مهر کرده برای میرزا محمدخان و برادرش میراسفندیار خان فرستاد که کسی معترض شما نمی شود تسلیم شوید و سلاح های افراد خود را جمع آوری و تحویل دهید. آنها پذیرفته زمستان ۱۳۰۸ به دهلران کوچ نموده و مشغول جمع آوری سلاح ها شدند ولی سرتیپ تاج بخش با قشونی به دهلران وارد شد و بی مقدمه میرها را به سمت آبدانان کوچ داد، بعد از ورود به آبدانان بر اساس برنامه قبلی تیمسار امیراحمدی با گروهی سر رسید. قبل از ورود او بزرگان در یک جلسه با حضور تاج بخش در خانه میرزامحمد خان گرد آمده بودند. همگی جلوی امیر احمدی بلند شدند اما او ننشست و چهل و دو نفر از سران را در یک صف جدا نمود ابتدا دستور داد عباس خان میر برادر میرزامحمد خان میر را به چوب بستند و آنقدر چوب زیر پایش زدند که گوشت پاهایش تکه تکه شده به هوا پرید به طوری که بعد از فرستادن به زندان قصر قجر بر حسب آن ضربات فوت کرد. در نهایت «طایفه میر» همراه با سران خود به سمت بجنورد خراسان حرکت داده شدند.
تصویر مربوط به اعدام سران عشایر در خرم‌آباد، همزمان با آغاز حکومت رضاشاه پهلوی است.